Kortgeleden hadden we een groep energiedeskundigen. De wetenschap straalde er vanaf. Zij kregen de uitdaging om meer gebruik te gaan maken van hun persoonlijke eigenaardigheden om interactie en innovatie te bevorderen. ’t Is wat. Zit je net lekker energitisch te zijn, komt er als onderdeel van de tweedaagse training op de Veluwe ineens iemand iets vertellen waarover je nog nóóit hebt nagedacht.

Eerst over imago. Dat de eerste indruk bepaalt hoe je gezien wordt, of je in contact komt en ook verder, met wie wel en niet, en waarom.

De gezichten spraken boekdelen: van onverschilligheid en nieuwsgierigheid tot enthousiasme.

Vooral op de voorbeelden kwamen veel reacties. Goede ook, natuurlijk. Want grote kans dat een man met een Bouvier de kost verdient als autosloper. En eentje met witte sokken en een fout pak? Precies, die verkoopt; kopieerapparaten of zo. De knul met die aardappel in z’n keel? Studeert inderdaad rechten. Zal ik nog vragen hoe die dame met netkousen die Mercedes SLK heeft verdiend? De groep wist het al, en u waarschijnlijk ook.

Daarna over kleur en de uitwerking daarvan. Dat Bush nooit een blauw pak met wit overhemd en rode das draagt bij het bezoeken van een land waarvan hij wat nodig heeft. Maar juist wel als hij iets recht moet praten wat krom is.

Van de gezichten was weer heel wat af te lezen; van verbazing tot ongeloof, en zelfs minachting. Hardop werd mijn verhaal in twijfel getrokken: “Je vertelt het alsof het een gegeven is. Dat is toch niet zo?”

Heren, dame: gelooft u mij. Het psychologisch effect van kleur is een wetenschap, net als techniek. Lastig meetbaar, maar absoluut. Negeren is onverstandig, dus doe er uw voordeel mee!